Yalanlarla ve çıkarlarla yönetilen dünya!

Koronavirüs Aralık 2019 ilk Çin de ortaya çıktı. 

Hemen ardından, Ocak 2020 de Dünya Sağlık Örgütü uyarmıştı tüm dünyayı.

Yetmedi, aynı tarihlerde Fransa’da hekimler de hükümet ve sağlık bakanlığını bir kez daha uyarmışlardı, derhal önlem alınması için. 

Ne Avrupa’da ne dünyada, nede Fransa’da sermaye iktidarları oralı bile olmadı. 

Bununla da kalmadılar, halka ve kamuoyuna yalan söyleyip yanıltılar. 

İtalya’da, İspanya’da, Fransa’da sermaye iktidarları, ihmalleri ve yalanları ile halk sağlığını hiçe saydılar. 

Önce, hiçbir risk durumunun olmadığını söyleyerek yanılttılar. 

Sonra, gerekli hazırlıklar yapılmış, tedbirler alınmıştır diye yalan söyleyip yanılttılar halkı ve kamuoyunu. Trump işi sıcak havaya havale etti. İngiliz Johnson ise ölen ölür kalanlarla yolumuza devam ederiz diyerek durumu Maltus’çü teoriye bağladı. 

Bir kısım din tüccarı iktidarlar ise yoksul yığınları kutsallara, hurafelere, dualara sığınmaya havale etti. 

GELİNEN AȘAMADA DURUM NEDİR? 

Virüs hızla dünyaya yayıldı, kapitalist uygarlığın en gelişmiş merkezlerinin sağlık sistemlerini çökertti. 

Öylesine dramatik bir çöküş ve çaresizlik yaşandı ki; silahlanmaya, askeri ve nükleer denemelere milyar dolarlar harcayan bu sermaye iktidarları sağlık emekçilerine bir bez maske bulamamanın çaresizliği karşısında diz çöktüler adeta. 

Yoğun bakım üniteleri, solunum cihazları, serum ve personel sayısı gibi çok basit denilebilecek yetmezlikler yaşandı. 

Tüm bu yaşananların bedelini ise yüzlerce sağlık emekçisi ve atmış bine yakın insan hayatıyla ödedi, daha da ölecekleri saymazsak eğer. 

Öyle görünüyor ki bu salgın Avrupa’yı sarstığı kadar ABD’yi de sarsacaktır. 

Orada da virüs kitlesel bir yayılma yaşadı. 

Sağlık sistemi ve sosyal güvenliği Avrupa’nın çok gerisinde ve tamamen özele dayalı olan ABD de büyük sıkıntı ve felaketlerin yaşanması da maalesef olası görünüyor. 

DOYUMSUZLUĞUN SINIRSIZLIĞI

Sömürü, egemenlik ve çıkar ilişkileri üzerine kurulu olan sermaye düzeni, artık sosyalist devrimler tehlikesinin de kalmadığını varsayarak sosyal devlet modellerini terk etti. 

İşçi hareketinin örgütlü ve güçlü olduğu dönemlerde vermek zorunda kaldığı birçok sosyal haklardan ve kamu hizmetlerinden vazgeçti. 

Vazgeçmekle kalınmadı, sağlık, eğitim, ulaşım, sosyal konut gibi bir yığın kamu hizmet alanlarının yanı sıra bir yığın üretim alanı fabrikalar, dev işletmeler yağmalanacak devasa bir yeni sömürü ve kazanç alanları olarak görülmeye başlandı. 

Sağıyla, sosyal demokrat soluyla, birçok siyasi parti ve akım sermayenin bu neoliberal politikalarını reform adı altında hayata geçirmek için canhıraş yarıştı. 

Tüm bu kamu hizmet alanları artık devletin bir kamburuydu ve derhal sermayeye peşkeş çekilip özelleşmeliydi. 

Sermayenin bu yeni kar ve yatırım alanları kendisine sadece büyük yeni sömürü alanları yaratmakla kalmayacak, aynı zamanda buralarda çalışan milyonlarca işçinin bu sektörlerdeki güçlü sendikal örgütlenmelerin eriyip güç kaybetmesini beraberinde getirecekti. 

Öyle de oldu. Sermayenin en çok korktuğu milyonlarca işçinin, emekçinin o örgütlü hali adım adım yok edildi. 

Sermayenin doyumsuzca kâr hırsının yarattığı kapitalist canavarlığı durdurabilecek tek güç olan işçi sınıfı çok kan kaybetmişti. 

Otuz yıl öncesine kadar işçilerin sendikal örgütlü gücü toplam çalışanlar içerisinde yüzde otuzları kırkları bulurken, bugün bu oran yüzde sekizlere düşmüş ve mücadele kaçkını sendikal bürokrasinin denetimine girmiştir. 

Artık önündeki engeller kalkmış, her yer ve her alan sermayenin serbestçe at koşturabileceği uçsuz bucaksız bir gül bahçesine dönüşmüştü. 

Devlet ekonomiden elini çekip sadece halktan vergi toplayacaktı. 

Ve tabii ki sermayenin güvenliği ve yeni egemenlik alanları için dışa yönelik silahlanma ve stratejik askeri yatırımlar, olası iç karışıklar ve isyanlara karşı ise gelişmiş teknolojik donanımlara sahip polisiye tedbirler için devlet vardı. 

Gerisi umurunda bile değildi sermaye devletinin.

RÜZGAR EKEN FIRTINA BİÇER

Son otuz – kırk yıldır adım adım yaşanılan bu sürecin acı dolu sonuçlarıdır bugün yaşadıklarımız. 

Sermaye ve iktidarları tarafından sürece yayılarak ekilen bu rüzgarlar bugün bir fırtına olup karşımıza çıkmıştır.

Öyle bir fırtınadır ki bu, belki halkların canını çok yakacak, çok bedeller ödenecektir. 

Ama bu fırtına daha büyük kasırgalara dönüşüp kapitalist canavarlığın daha fazla sorgulanmasının ve ona karşı çok daha kitlesel mücadelelerin kapılarını aralayacaktır.  

Kapitalist barbarlık Dünyayı eskisi kadar rahat yönetemeyecektir. 

Sermayenin gül bahçesinin sonu görünmüştür.