Dünyanın Sosyalizme ihtiyacı var !

İbrahim Balcı

Böyle bir başlığa başvurmamıza bizi zorlayan sebep, tahmin edileceği gibi Dünyanın içerisinde bulunduğu durumdur elbette. 

Son 75 yılda birçok savaşlar, ekonomik krizler, insanı dramlar, doğal afetler yaşadı Dünya. 

Fakat bunların büyük çoğunluğunun asıl büyük etkisi ve dramı bölgesel düzeylerde kaldı. 

Son yetmiş beş yılda, yani ikinci dünya savaşından bu yana, Dünya ve tüm insanlık aynı anda, aynı ortak korkuya, endişeye ve güvensizliği bu düzeyde teslim olmamıştı hiç. 

Bunca tıbbi, bilimsel ve teknolojik gelişmişliğe, devasa gelişmiş üretim kapasitesine ve bunca tarihsel tecrübelere rağmen koca on bin yıllık uygarlık bir salgın karşısında dize geldi neredeyse. 

BAȘEDİLEMEZ BOYUTTA BİR SALGINMIYDI? 

Oysa, karşı karşıya kaldığımız salgın öyle insanlığın gelişmişlik düzeyini çok çok aşan bir boyutta ve bahşedilemez düzeyde bir virüs değildir aslında. 

Nihayetinde biraz geç kalındığında, yaşlıların ve kronik hastalığı olanların solunum yollarını zorlayan bir virüsten bahsediliyor ve günümüzün tıbbi gelişmişliği bu durumun karşısında çaresiz değildir. 

Dolayısıyla, burada temel mesele insanlığın ortak aklının ve gelişmişliğinin yetmezliği değildir. 

Asıl yetmezlik, sermaye düzeni ve onun hizmetindeki iktidarların sürdüre geldiği politikaların sonuçlarını yaşıyor olmamızdır. 

Ve çok daha önemlisi ise bir iki istisna haricinde, bütün iktidarların bu salgın karşısındaki aymazlıkları ve ikiyüzlü tutumlarıdır.

Bir yanıyla da uygarlığa hükmedenlerin insana ne kadar değer verdiklerinin en net görünür tablosunun ortaya serilmesidir yaşanan. 

İNSANA DEĞERİN KAMU MÜLKÜYETİNDEKİ YERİ

İnsanlığın geçtiğimiz yüzyılda yaşadığı kamu mülkiyeti deneyimleri ve tecrübeleri var.

Sosyalist Sovyet deneyiminin insanlığa ve insan onuruna kazandırdığı değerleri yeniden hatırlamanın tam zamanıdır şimdi. 

Para ve sermaye şarlatanlarının düzenini başlarına yıkıp kendi ortak mülkiyetçi, eşitlikçi, insan onuruna yakışır düzenlerini nasıl kurduklarını yeniden dönüp araştıralım. 

O az gelişmiş tarım ülkesi Rusya’nın çevresindeki daha az gelişmiş uluslar ile birleşip birkaç on yılda yarattığı o muazzam kolektif kalkınmayı hatırlayalım. 

İşçilerin, emekçilerin Dünyanın hiçbir ülkesinde olmayan haklarının orada nasıl hayata geçtiğine bir kez daha bakalım.

8 saatlik iş günü, iş güvenliği, hastalıkta ücretli dinlenme ve ücretsiz tedavi olma hakkı, yıllık tatil hakkı, çocuk ve yaşlı bakım evleri, kadın hakları gibi daha onlarca hak ilk defa sosyalist Sovyetlerde hayata geçip dünyaya yayılmıştı. 

Çalışma bakanlığı ve Çalışma hayatı bizzat işçilerin kendilerine ve sendikalarına bırakılmıştı. 

Sağlık, eğitim, barınma, toplu taşıma ücretsiz bir şekilde halkın hizmetine sunulmuştu. 

Kısacası üretilen değer bir avuç Zenginin cebine gitmiyordu, halkına ve halkın ortak kamu hizmetlerine harcanıyordu.

Bu ortak mülkiyetçi insani model dünya işçileri ve halkları için büyük bir esin kaynağı oldu. 

Bu uğurda verilen mücadeleler sonucu, birçok ülke kamu mülkiyetçi modeli seçti

Batı Avrupa işçi ve emekçileri de bu uğurda çokça mücadeleler verdi. 

Sömürüye dayalı kapitalist sistemi tamamen yıkamamışlardı ama en azından vahşi yanını törpüleyip biraz hizaya sokmuşlardı. 

Buralarda da sağlık, eğitim, sosyal konut, toplu taşıma gibi kamu hizmetleri oluşmuştu.

İşçilerin bazı ekonomik ve sosyal hak kazanımları olmuştu. 

NE ZAMANA KADAR 

Sovyetlerin dağılmasına kadar. 

Kapitalist düzenbazların bin bir çeşit oyun ve tuzaklarının, kara propagandalarının ve elbet bir de Sovyetlerin aşamayıp biriktirdiği kendi iç sorunlarının sonucu dağılıp insanlığa büyük bir miras bırakarak tarih oldu. 

Ardından meydan yeniden kapitalist canavarlığa kaldı. 

İşçilerin, halkların yüzyıllık kazanımları adım adım yok edildi. 

Yeni neoliberal politikalarıyla sağlık, eğitim ve daha bir yığın halkın ortak mülkiyeti olan kamu hizmetlerine sermaye el koydu. 

Bütün insanı değerler parayla alınır oldu. 

İnsanın ve insan onurunun karşılığı sadece para oldu. 

Açlık, yoksulluk, bölgesel savaşlar ve göçler dünyanın temel gündemleri oldu. 

Irkçılık, milliyetçilik, Orta çağın gerici bağnazlığı geçer akçe oldu. 

Dünyanın en zengin 26 kişisinin elinde biriken servet 4 milyar insanın toplam servetinden daha fazla oldu. 

Sadece insanı sömürmekle kalmadı doğanın tüm kaynaklarını tarumar edip dengesini altüst etti. 

İklimlerin dengesi bozuldu. 

Seller, salgınlar hastalıklar baş gösterdi. 

İnsan hayatı ve halk sağlığı hiçe sayılıp paraya tahvil edildi. 

Şimdi insanlığın önünde iki yol var. 

Dünyanın, doğanın ve tüm canlı türlerinin sonunu hazırlayan bu sömürücü, özel mülkiyetçi kapitalist barbarlığa mahkûm mü kalacağız? 

Oysa, modern insanlığın ilk ortak mülkiyetçi deneyimlerinin yaşanmış bir tarihi var yakın geçmişimizde. 

Oradan ve başkaca kamucu deneyimlerden öğrenip dersler çıkararak daha yaşanılır bir Dünya ve doğayı seçip birleşip onun mücadelesini mi vereceğiz?

Dünyanın içerisinden geçtiği bu süreç bizi bir seçim yapmaya zorluyor.