Krizin faturasını zenginler ödesin, cezasını ise Macron hükümeti çekmeli

◼ Haydar turan
CGT Strasbourg Punch fabrikası şube sekreteri
CGT Strasbourg Merkez yönetim kurulu Üyesi

Hastane sağlık çalışanları 1 yıldan fazla bir süre boyunca çalışma koşullarının çok kötü olduğunu teşhir etmiş ve seslerinin duyulması için bir dizi eylem yapmışlardı. Macron ve hükümeti bu talepleri ve acil alınması gereken önlemleri neden duymadı ve görmedi?

Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron 11 Mayıs’tan itibaren ülkenin karantinadan aşamalı olarak çıkarılmasını öngörüyor. Bu okulların açılacağı ve birçok işyerinde işbaşı yapılacağı anlamına geliyor. Fakat bu kararın uygulanması için gerekli olan önlemlerin hiçbirisi alınmış durumda değil. 

Şu an onlarca hastanede yoğun bakım servisleri hala hastalarla dolu. Covid-19 virüsüne karşı korunma maskeleri, eldiven, dezenfektan jel, koruyucu giysi hala eksik ve yetersiz. Hasta vakaları izole etmek için halkın çoğunluğuna yönelik yapılması gereken yeterli miktardaki test hala yapılabilinir aşamada değil. Ne kadar “bunların hepsinin yapılacağı » belirtilse de, esas olarak Macron ve hükümeti duruma hâkim olduğu görüntüsünü sunmak istiyor. Ama gerçekler tamamen farklı.  

Hatırlatmak gerekirse Macron ve hükümeti mart ayı boyunca topluma yalan söyleyerek « şu gün maskeler gelecek, şu kadar sipariş verdik » gibi söylemlerde bulundular. Binlerce sağlık çalışanı, çok zor şartlarda insanları kurtarabilmek için çalışmak zorunda kaldı ve kendilerini koruyacak malzeme eksikliğinden dolayı hastalığa yakalandı ve bir kısmı da hayatını kaybetti.

Hastane ve sağlık emekçilerinin durumu bu kadar açıkken Macron ve hükümeti “önceliğimiz sağlık! Bunun için her şeyi yapacağız” türünden mesajlar vererek aslında timsah gözyaşları dökmekten başka bir şey yapmıyorlar. Örneğin madem öyleyse son 20 yılda ortalama 100.000 adet yok ettikleri hastane yataklarını tekrar açacaklar mı? 

Salgın öncesinde, Fransa’da hastanelerin yoğun bakım kapasitesi 5000 yatağa kadar düşürülmüştü. Unutulmamalı ki, Fransa’nın nüfusu 67 milyon civarıdır! Doktor başına düşen 337 kişiden bahsetmeye gerek bile yok. Hastanelere öncelik vermek en azından bugün yoğun bakım yataklarını 30-40 bine çıkarmayı gerektirmez mi?

Hastanelerdeki personel eksikliği giderilecek mi? Hastane sağlık çalışanları 1 yıldan fazla bir süre boyunca çalışma koşullarının çok kötü olduğunu teşhir etmiş ve seslerinin duyulması için bir dizi eylem yapmışlardı. Macron ve hükümeti bu talepleri ve acil alınması gereken önlemleri neden duymadı ve görmedi? Bu sorular daha da çoğaltılabilinir. Son 10 yıldır art arda gelen hükümetler, sağlığa ayrılan bütçeleri kemer sıkma politikalarıyla sürekli kısıtladılar. Hastane ve sağlık alanlarında milyarlarca avro tasarruf yaptılar ve yapmaya da devam ediyorlar.

Fransa gibi dünyanın 6. büyük tekelci emperyalist ülkesi, sağlık sisteminde tam dibe vurduğu artık gözle görünür hale gelmiştir. Fransa kapitalistleri ve son 40 yıldır peş peşe gelen hükümetlerin uyguladıkları neoliberal politikaların bir sonucu olarak dayatılan kemer sıkma politikaları sağlık sistemini vahim bir duruma düşürmüştür. 

Yılda 40 milyar avro’ya yakın (askeri araç ve malzeme satın almak vb..) silahlanmaya yatırım yapılmaktadır. Aynı zamanda, Fransa sermayesi ve zengin iş adamları için hükümetin yarattığı olanaklarından bunların kârlarına kâr katıyor. Birkaç örnek vermek gerekirse, her yıl hükümet bütçesinden 40 milyar avro sermayeye teşvik paketi olarak sunulmaktadır. Servet vergisi ISF’in iptal edilmesi ise zenginlerin ceplerinde yıllık ortalama 4 milyar avro kalmasını sağladı. Yine her yıl 100 milyar avro vergi kaçakçılığına (évasion fiscale) hükümet göz yummaktadır. Borsadaki Fransız 40 büyük sermaye grubu (CAC 40) sadece 2019’da 50 milyar avroya yakın kâr yaptıkları belirtilmektedir.

Peki ya şimdi ne olacak?

Dünya’da koronavirüs’le bir süre daha mücadele edilecektir. Büyük bir ihtimal, aşı ve ilaç birkaç ay ya da bir-iki yıl içinde bulunacaktır. Maalesef bu virüs dünya genelinde yüzbinlerce insanın hayatına mâl olacaktır.

Bununla birlikte ekonomik kriz ise kapıdadır. Şu an tüm Emperyalist kapitalist ülkeler, bütçelerini ağzına kadar büyük sermaye tekelleri için açmış durumdalar. Kendi sömürü düzenlerini ayakta tutmak için sadece Fransa’da 300 milyar avro sunulmuştur. Ve büyük bir ihtimal bunun işçi ve emekçilerin sırtına tekrar yüklenmesi için hazırlık yapılıyordur. Faturayı emekçilere ödetmek için büyük sermaye örgütü Medef öneriler de bulundu:

• Çalışma saatlerinin haftada 60 saate kadar uzatılması,
• 11 resmi tatil gününden birkaçında işçilerin ücretsiz çalıştırılması,
• Her işçinin senede 5 hafta olan izin hakkı günlerinin sayısının düşürülmesi. 

Yani kısacası, işçi-emekçilerin kazandıkları hakları ellerinde almak ve krizin faturasını işçi-emekçilere ödetmek. Hükümet ve patronlar bu saldırıyı kimi sendikalarla diyalog/işbirliği ile yapmak istiyor. 

Burada iki yolla karşı karşıyayız. Birincisi olasılık, işçi ve emekçilerin mücadele ve tepki vermemesinin bir sonucu olarak Macron ve sermayenin kazanımla çıkmasıdır.

İkinci ve asıl olması gereken diğer olasılık ise işçi-emekçiler ve mücadeleci sendikalar, emekten yana siyasi partilerle ortak sorunlar için mücadeleyi örgütlemeli ve bu krizin faturasını sermayeye ödetmeliler. Bu hepimizin ortak dert ve görevi olmalıdır. Sağlık sistemini bu vahim hale düşürdüklerinden dolayı da Macron ve hükümetinden hesap sorulmalıdır.