İkinci saldırı dalgası

İbrahim Balcı 

Dünya çok buhranlı bir döneme doğru hızla yol alıyor. 

Dünyayı kasıp kavuran Covid-19 salgını beraberinde başka birçok sorunu da önümüze serecek. 

Bunlardan başta geleni ekonomi olacak.

Kimi ekonomi uzmanlarının işaret ettiği gibi, zaten öncesinde belli kırılganlık belirtileri gösteren Dünya ekonomisi bu salgınla birlikte büyük çaplı bir daralma ve küçülme yaşayacak.

Bu durum, batan şirketleri, kitlesel işsizliği, açlık ve yoksullukları beraberinde getirerek, krizin daha da derinleşmesine yol açacaktır. 

Yalnızca Fransız ekonomisinde, son bir ayda yüzde altı dolayında bir küçülme görüldü. 

Bu çapta bir hızlı düşüş ikinci Dünya savaşından sonra ilk kez yaşandı. 

BU NE ANLAMA GELİYOR! 

Denilebilir ki, salgının hayatı evlere hapsettiği bu günlerde bu küçülmeler şaşırtıcı değil, öngörülebilir sonuçlardır. 

Fakat asıl soru şudur ki, bu sonuçların ceremesini kimler, toplumun hangi kesimleri çekecektir? 

Kapitalist işleyişi az çok bilen her işçi ve emekçi şu kadarını bilir ki, bu krizin de faturası yine emekçilere kesilecektir. 

Fransız sermaye örgütü MEDEF şimdiden ilk işaretleri verdi bile. 

Ekonomiyi yeniden ayağa kaldırmak için çok çalışmamız gerekecek türünden, bilinen beylik cümleler kurulmaya başlandı bile. 

Daha da ileri giderek, haftalık çalışma saatlerinin 45-50 bazı sektörlerde 60 saate kadar yükselebileceğinden söz ediyorlar. 

Yetmiyor, tatil günlerini bile rafa kaldırmaktan bahsediyorlar. 

Ve ekonomi bakanı bu yönde destekleyici açıklamalarda bulunuyor. 

Tüm bu yaşanan ölümlerin, yıkımların kendi doymazlıklarından kaynaklandığı yetmiyormuş gibi sonuçlarını da yine emekçilere fatura edecekler. 

EMEKÇİLER BU DURUMA SESSİZ KALIRMI? 

Belli ki, iktidar ve sermaye cephesi ağız birliği ederek, biraz da duygusal ve ulusal klişelerle süslenmiş cümleler kurarak bu yükü biz emekçilere yükleyecektir. 

Özetle, sömürüyü katmerleştirecekler. 

Salgının yıkımı yetmiyormuş gibi bu ekonomik yıkımın da altında yine işçiler, emekçiler kalacak. 

Öyle görünüyor ki, işçi ve emekçileri çok daha çetrefilli zor günler bekliyor. 

Ama bu zorluklar tepkileri ve öfkeleri de biriktiriyor. 

Tüm bu yaşananlara ve yaşanacak olanlara karşı büyük öfke patlamaları, kitlesel karşı koyuşlar yaşanacak muhtemelen. 

Öte yandan kapitalizmin birçok yönüyle daha fazla sorgulanacağı, kamunun değeri, kamucu devlet modellerinin önemi ve beraberinde sosyalist devlet modellerinin yeniden tartışılacağı bir döneme de giriyoruz aynı zamanda. 

Fakat, burada asıl sorun, olası kitlesel tepkiler, örgütsüz, talepsiz ve hedefsiz olduğu taktirde, sonuç alamamanın hüznü ve umutsuzluğuyla sönüp gitme risklerini de içinde taşıyor. 

Son otuz yılda bunun çokça örnekleri yaşanmıştır. 

DÖNEMİN YAKICI İHTİYACI DAHA FAZLA ÖRGÜTLENMEK

Dolayısıyla, biriken bu öfkelerin sendikalarda, sınıf perspektifli ve mücadeleci, örgütlenmeler de birikip, örgütlü, hedefli ve sistemli bir mücadele seyrine dönüştüğü taktirde kazançlı sonuçlara dönüşebilme olanakları çıkacaktır. 

Son 30-40 yıldır kamu sektörlerindeki özelleştirmeler sonucu sendikalarda örgütlü olan milyonlarca işçi örgütsüz yığınlara dönüştü. 

Başkaca sebeplerle birlikte bu durum işçilerin mücadele gücünü ve etki alanlarını daralttı. 

Önümüzdeki zor dönemlerle başa çıkabilmenin, tüm bu saldırı ve yıkımlara karşı mücadele edebilmenin, yeni mevziler kazanarak ilerlemenin yolu daha fazla örgütlenmekten geçiyor. 

Önümüzdeki aylar ve yılların işçilere, emekçilere dayatacağı yakıcı zorunluluk bu olacaktır.