Zemmour kamuoyu yoklamalarında neden yükseliyor?
◾ Deniz Uztopal
Irkçılıktan ve kin ve düşmanlığa tahrikten birçok defa mahkûm olmuş, 1930 yılların ırkçı ve Yahudi düşmanı düşünceleri bugün güncelleştirerek Yahudi’nin yerine Müslümanı koyan, tarihi ırklar savaşı üzerinden okuyan birisinin, üstelik Aydınlanma çağı ve 1789 Büyük burjuva devrimini yasamış, XIX yüz yılda tam 5 halk devrimi geçirmiş, 1871’de tarihin ilk işçi ve emekçi iktidarı olan Paris Komününü kurmuş, İkinci dünya savaşında Naziler tarafından işgal edilmiş ve Nazilerin gerçekleştirdiği soykırımlarda sorumluluk üstelenmiş, savaştan sonra ülkenin ilerici güçleri sayesinde sınırlı bir sayıda kapitalist ülkede görülen demokratik ve sosyal bir cumhuriyet inşa etmiş, ırkçılığa karşı mücadeleyi, grev ve düşünce özgürlüğünü anayasasına geçirmiş bir Fransa’da yükselmesi nasıl açıklanır?
Kuşkusuz bu sorunun cevabı tek olmadığı kadar birçok faktörün karışık bir şekilde iç içe geçmesiyle açıklanabilir. Her şeyden önce dünya çapında emperyalistler arası güçler dengesinde ciddi bir sarsılma ve yeniden yapılanma yaşanıyor ve Fransız devletinin giderek ‘’önder’’ bir emperyalist ülke statüsünü yitirerek ikincil bir konuma düştüğü giderek daha fazla görülür hale geliyor. Bu yeniden yapılanma ve güç kaybetmeyi tüm milliyetçi kesimler alet ederek “büyük ve güçlü bir Fransa” hayalini vaat ediyorlar. Fransa’nın Uluslararası alanda sözünün daha az dinlenir olması, ona karşı meydan okumaların daha da artması ve Avusturalya deniz altı gemi krizinde yaşandığı gibi ABD gibi müttefikler tarafından “burnunun sürtülmesi” gibi olaylar ise kamuoyunda “büyük ve güçlü Fransa” milliyetçi söylemlerinin etkisini arttırıyor.
Fakat bu söylemleri tüm sağcı partiler dillendiriyor. Peki bu hayalden neden gelenekçi sağcı partiler değil de Zemmour gibi ‘’kafa tasçılar’’ güçleniyor? diye sorula bilinir. Bu sorunun birçok boyutu var. Birincisi merkez sağı temsil eden Cumhuriyetçiler (Les Républicains-LR)’de son yıllarda söylemlerini sertleştirerek daha fazla sağa kayan bir çizgi izledi. Örneğin 2017 Cumhurbaşkanlığı seçimlerini kazanması beklenen François Fillon aynı söylemleri öne sürerek Partisinin ön seçimini kazanmış ve Cumhurbaşkanı adayı olmuştu. Fakat seçimlere kısa bir süre kala patlayan skandallar yüzünden beklenilen desteği alamamış ve elenmişti. Bugün LR içinde gelecek Cumhurbaşkanlığı için adaylık yarışmasına katılanlara bakıldığında tümünün programı Fransa’yı güçlendirme teması üzerinden şekillendiği görülecektir. Fakat Fillon’un 2017 seçmen kitlesinin önemli bir kesimi Parti içi yaşanan sürtüşmelerden dolayı Macron gibi birisinin seçilmesi ve onlara 5 yıllık ‘’felaket bir dönem’’ yaşatmasından dolayı Partilerine karşı hala kızgın olmaya devam ediyorlar. Buna birde Macron’un başa gelmesi ve sağcı partiden birçok öndere başta Başbakanlık olmak üzere hükümette önemli bakanlıklar vermesi (Ekonomi Bakanlığı, İç İşleri bakanlığı vs..) yoluyla LR partisini zayıflatmasını da eklemek lazım.
Aşırı sağcı Marine Le Pen ise bu süre içinde üzerindeki ırkçı etiketi atabilmek ve seçimlerin ikinci turunda sağcı partilerle ittifak yapabilmek için Partisinin adını değiştirmiş, babası Jean-Marie Le Pen’i partiden ihraç etmiş ve söylemlerini daha da ılımlı bir çizgiye çekme girişiminde bulunmuştur. Fakat farklı nedenlerden dolayı bir türlü hedefine ulaşamamıştır. Bu “merkez sağa yakınlaşma” sürecinde Parti içinden birçok kesim ayrılmış ve Marine Le Pen’in stratejisini açıktan eleştirmiştir. Marine Le Pen’in yeğeni ve eski Milletvekili Marion Marechal ve Parti’nin eski ikinci sıradaki önderi Florian Filippot bu eleştirilerin öne çıkan sadece iki ismidir. Kamuoyu yoklamalarında Zemmour’un oy potansiyeli % 16-17 düzeyinde ve bu kitlenin kim olduğuna bakıldığında neredeyse yarısının Fillon ve Le Pen’e 2017’de oy verenler olduğu görülecektir.
İşte dünyadaki dengelerin sarsıldığı, Fransız emperyalizmin zayıfladığı sağcı ve aşırı sağcı partilerin ciddi iç sıkıntılar yaşandığı ve Macron’un da Fransız geleneksel sağcı-solcu bölünmesini ciddi oranda sarstığı koşullarda Eric Zammour gibi birisi onca göze batan söylemlerine karşın kendisini bir “alternatif” olarak sunabildi. Bunun gerçekleşmesinde basının belirleyici bir role sahip olduğunu belirtmek gerekir. Fakat bugünlerde özellikle de sol cenahta bolca söylendiğinin tersine Zemmour’ u, yarın kendiliğinden patlayacak bir “basın köpüğü” olarak değerlendirmek olayları olağanüstü derecede basitleştirmektir. En azından bunun bugünden söylenmesi için hala çok erkendir. Zira Macron aday olduğunda da aynı söylemlerin öne sürüldüğünü hatırlamak yeterlidir. Hatırlanırsa Macron aday olduğunu açıkladığında kamuoyunda tanınmıyor, seçimleri kazandıracak bir parti aygıtı bile yok gibi söylemler sürekli öne sürülüyordu ve sonuçta 4 buçuk yıldır ülkeyi yönetiyor ve resmi olarak açıklama yapmamış olmasına karşın yeniden aday olacak ve seçilme ihtimali hiç de az değildir. İşte bundan dolayı Zemmour ülkenin ilerici güçlerinin dikkate alması gereken ciddi bir tehdittir.
