Emeklilik reformu : Her şeye ragmen Direniş sürüyor

Ne 14 Nisan’daki açıklanacak anayasa konseyinin kararı , nede 5 Nisan’daki Başbakan ile sendikaların planlanan görüşmeleri, direnen emekçileri beklentiye sokabildi.

Haydar Turan

Emeklilik reformuna karşı ülke çapında gerçekleşen grevler; yürüyüşlere kitlesel katılım ve gençlerin varlığıyla güçlendi, bazen rekor bir katılıma ulaştı ve 3 buçuk milyon oldu.
Black bloc grupları ve gençlerin yürüyüşler de polisle çatışma görüntüleri bunun için can atan TV kanallarını besledi. Çoğunlukla büyük burjuvaziye ait olan ve onun çıkarlarına hizmet eden bu kanallar; protesto eylemlerini karalamak, göstericileri haydutlara benzetmek ve her şeyden önce kitlesel katılımı düşürmek için mükemmel bir fırsatı yakaladığını sandılar. 

Ancak bugünden hatırlanması gereken asıl şey, yanan çöp kutuları ve sendika yürüyüşlerinin kenarlarında baskıcı güçlerle yaşanan çatışmalar değil, en önemlisi de iş dünyasında adaletsizlik ve öfke duygusunun artması oldu. Bunun nedeni, giderek daha fazla işçinin alanlara cikarak , hükümetin ve büyük sermayenin politikalarına karşı mücadele azmidir. 

Paris’te cöp toplayıcı iscilerin grevi bunun simgesidir. Düşük ücretler, tanınma eksikliği, kötü çalışma koşulları, sınırlı ilerleme fırsatları… Cöp toplayıcı iscilerinin calisma kosullari çalışma dünyasında en çok sömürülen kategorilerden birini temsil ediyor. 
Bize başımızı nasıl kaldıracağımızı gösterdiler!

Bize toplumu ayakta tutan işçilerin gücünü hatırlattıkları. Zengin bir azınlık en tepede oturup milyarları ile istedikleri her şeyi satın alabilir, ancak etrafta çöplerini toplayacak kimse yoksa, dünyaları hızla cehenneme dönüşebilir.
Radikal olmayı, çöp tenekelerini ateşe vererek değil, ama işçilerin eyleminin hayatı nasil durduğu ile gösterdiler. Hem Macron’un hem de büyük sermayenin saygısını kazanmak için hiçbir şey greve gitmekten, kapitalistlerin kar makinesini durdurmaktan ve işyerlerini işgal etmekten daha radikal ve etkili olamaz.

Bugün hükümet, bu harekete bir son vermek için baskıya, coplara , polis şiddetine ve grevlere el konulmasına güveniyor. Tüm fabrikalara yayılan bir grevle bu imkansız olurdu. Hiçbir güç örgütü milyonlarca grevciyi işlerine göndermeyi bırakın, onları yerinden bile edemez.

Macron ve hukumet şuan için esnek olmayanı oynuyor. Yine de Versailles’ın ihtişamından ve Charles III ile planlanan kraliyet yemeğinden vazgeçmek zorunda kaldı. Yaptigi aciklamayla 64 yaşında emeklilik dışında her şeyi tartışmak için emirlerinde olduğunu söyleyerek sendika liderleriyle dalga geçti!
Emeklilik sistemini dengeleyecek çözüm, kasaları dolup taşan büyük burjuvaziye ödetmemiz gerekiyor.

Yani bilek güreşi var, sonuna kadar götürülmeli. Mücadele kolay değil çünkü burjuvazi, en zenginleri bile pes etmemeye kararlı. Rekor kârlara ve temettülere rağmen, sömürüyü derinleştirmek, ücretleri düşürmek ve işçi haklarını ezmek için hâlâ savaş halinde. Çünkü kriz, banka iflasları ve savaş tehditleriyle gerilen bir ekonomik durumda sıralamasını korumak ve dolayısıyla rakiplerinden daha hızlı ve daha hızlı bir şekilde birikim yapmak zorundadır.

Yani evet, burjuvazi ve Macron teslim olmak istemiyor. Pekala, mücadelede mümkün olduğunca kararlılık göstermek bizim elimizde!

Her işyerinde yeniden bir araya gelme ve taleplerimizi dile getirme fırsatını değerlendirelim. Her yerde tartışalım ve kendimizi örgütleyelim. Ve önümüzdeki 6 nisan Perşembe günü kendimizi sokakta birkaç milyonla bulalım.

İşçiler grevlerle, yanlarına da yüz binlerce gençliği alırsa bu emeklilik yasasını geri alabiliriz bunun örnekleri yakın tarihimizde görülmüştür.
1995 o dönem Chirac hükümetin başbakanı Juppe emeklilik reformu yapmak istemişti ancak milyonlarca işçinin grevleri nedeniyle yasayı geri almak zorunda kalmıştı.
Cumhurbaşkanı Jacques Chirac hükümeti düşürmüştü meclisi feshetmişti tekrar seçimlere gitmişti.
2006 ilk iş hayatına başlayan gençler CPE (yeni kontrat sözleşmesi) yani iki sene boyunca 26 yaş altındaki gençler işveren tarafından gerekçe göstermeden işte çıkarabilecekti.
Bunu da milyonlarca gençler sokaklara çıkarak ;1aydan fazla sokaklar, üniversiteler, liseler işgal edilmişti ve o dönem bu yasayı yürürlüğe koymadılar ve geri çekmek zorunda kaldılar.

Şimdiki başbakan Borne, sendikalara 5 nisan çarşamba günü için görüşme çağrısı yaptı. Bu çağrıya 
tüm sendika konfederasyonlar katılacaklarını açıklamışlardır ama bir sonuç çıkmayacağını şimdiden söyleyebiliriz.Onun için 6 nisan Perşembe günü güçlü bir şekilde grevlerle sokaklara !