EMEKLILIK REFORMU : BIR SAYFA DAHA MI KAPANIYOR ?

Haydar TURAN

Geçtiğimiz 6 haziran salı günü tüm sendikaların çağrısıyla 1 milyona yakın işçi emekçi tekrar sokaklara çıktı ve emeklilik reformuna karşı 64 yaşına kadar çalışmaya hayır dediler bir kez daha. 
Sendika konfederasyonlarının liderleri kitlesel 1 mayıs’tan sonra maalesef bir bekleme pozisyonuna girmişlerdir. 

Bazı sendika liderleri genel anlamıyla sessizliğe bürünmüşlerdi.
Bu durum, sendika bürokrasinin geleneksel tutumu olmuṣtur hep.
Yılın ilk ayı olan ocaktan itibaren milyonlar kitlesel eylemleri ve grevleri ile büyük direniṣler sergilemiṣler, 7 milyona yakın işçi emekçi eylemlere katılmıştı.
1 Mayıs’ta son yılların en kalabalık ve görkemli miting ve yürüyüşleri yapılmıştı.
Özetle, iṣçilerdeki bu mücadele azmi, isteği ve dinamizmini
genel grev ve genel direnişe dönüṣtürebilirlerdi. Bunun olanakları vardı ama sendika liderleri buna cesaret edemedi. Oysa, Macron ve hükümetine geri adım attırabilmenin tek yolu buydu. 

Birçok sendika konfederasyonu başkanıları bilinçli olarak eylemleri 6 hazirana ayarlamıṣlardı.
Böylelikle, 8 haziranda mecliste reform yeniden oylanırken bir baskı oluṣturubilmekti amaçları. 
Yani topu mecliste bulunan milletvekillerine atarak biz yapacağımızı yaptık sıra sizde mesajını veriyorlardı. Sendika liderleri parlamentodan bir mucize beklentisi içerisine girmişlerdir. 
Buna rağmen yasa geçse bile « biz görevimizi yaptık ama yasayı geri çektiremedik, bizden bu kadar » demek istiyorlardı.

Oysa elden gelen tam olarak yapılmamıṣtı aslında. Toplumun % seksen desteği varken, iṣçiler böylesi bir mücadele isteği ve eğilimi içerisindeyken daha büyük fırtınalar yaratılabilinirdi fakat böyle bir risk almak istemedi 
Sendika brokratları. 
Gelinen aṣamada, sendika konfederasyonları yelkenleri suya indirmiṣ yapacak bir şey yok demeye getirerek sayfayı çevirmenin bir yolunu arıyorlar. 
Aynı zamanda Macron’a, kurumlara saygılarını ve sorumluluk duygularını kanıtlamanın gereğini yerine getirdiklerinin mesajını vermek istiyorlar. 

Sendika liderleri şimdi sayfayı çevirmeye hazırlanıyor. Bunlar arasında bunu en açık şekilde söyleyen CFDT genel sekreteri Laurent Berger’dir. 
20 Mayıs’ta Journal du Dimanche’e verdiği bir röportajda, « emeklilik mücadelesinin asla bitmeyeceğini » beyan etti, ancak tüm bunlara rağmen, « ulaşılması zor bir hedef peşinde koşmaktansa, çalışanlar için somut ilerleme sağlamayı tercih ettiğini » ekledi. 

Sendika liderlerinin hesapları ne olursa olsun, işçilerin emekçilerin yaşam koşulları giderek kötüleşiyor.
Buna boyun eğmeyeceğimizi, bize dayatılan düşük ücretlere ve hayat pahalılığına karṣı mücadele etmeye devam edeceğimizi bir kez daha belirtelim. 
Büyük kapitalist grupların bizlere dayattığı bu vahṣi orman kanunu dúzenlerini kabul etmediğimizi de belirtelim.
İşçiler için, emeklilik reformuna karşı hareketin çıkarları oldukça farklı. Şimdiye kadar hükümeti devirmeyi başaramasalar da
Aslında protestolara katılan ve greve giden milyonlarca işçi güçlerini bir kez gördü ve deneyimledi. İşverenler ve onun hizmetinde olan hükümet tarafından programlanan saldırıları yenmeyi başarmak için izlenmesi gereken yol belli.
Daha fazla örgütlenmektir. Hayatı hergün yeniden yaratan iṣçi ve emekçiler yeri geldiğinde hayatı tamamen durdurmanın ellerindeki en güçlü silahları olduğunu ve gerektiğinde bu silahı hiç çekinmeden kullanmasını deneyimleri ve tecrübeleriyle öğrenecekler.
İṣçi sınıfı tarihinde bunun çokça örnekleri var.