EMEKLİLİK REFORMUNU DURDURMAK İÇİN ÜRETİMİ SÜRESİZ DURDURMALIYIZ
Haydar Turan*
Sendika konfederasyonları 19 ocak’tan itibaren Macron’un ve sermayenin desteğiyle hazırladığı emeklilik reformuna karşı milyonlarca işçi ve emekçi 7 kez grev yaparak sokaklara dökülmüştür.
En son 11 Mart cumartesi günü yüzbinlerce işçi ve emekçi tekrar sokakları çıkmış ve bu emeklilik reformunu kabul etmeyeceklerini ilan etmişlerdi.
Buna rağmen, hükümet sanki hiçbir şey olmamış gibi meclisteki rutinine devam ediyor.
Merkez sağ parti olan cumhuriyetçilerinde desteğiyle Senato’dan emeklilik reformu yasasını geçirdiler. Ancak resmileşip yürürlüğe girmesi için mecliste onaylanması da gerekiyor.
PEKİ ŞİMDİ NE OLACAK?
Yasa tekrar meclise gelecektir ve tekrar oylamaya sunulacaktır. Mecliste çoğunluğun desteğini alamadığı takdirde
Cumhurbaşkanı elindeki 49.3. maddeyi kullanarak reformu yürürlüğe koyabilir.
Meclisteki hükümetin milletvekilleri ve sağ parti milletvekillerine sesleniyoruz!
Bu kişiler halkın temsilcisi olduklarını iddia etmektedirler. Ancak, fabrikalarda, ağır sanayide çalışanları, inşaat işçilerini, öğretmenleri, kasiyerleri, hemşireleri hademelerini, ev yardımcılarını ve yaşlı bakıcılarını 64 yaşına kadar dayanıp dayanamayacağını umursamıyorlar bile.
Kaç tanesinin iş hayatlarının son dönemlerini Pôle Emploi’de, engelli olarak veya RSA’da bitireceğini umursamıyorlar.
BİZE SÜREKLİ YALAN SÖYLÜYORLAR !
Haftalardır hükümet, emeklilerin en az 1200 avroluk emekli maaşı alacağını söyleyerek herkesi yanlış yönlendirdi. Oysa, Çalışma Bakanı bu 1200 avroluk ücreti almayı hak edenlerin sayısının sadece en fazla ikiyüzbin kişiyle sınırlı olduğu gerçeğini itiraf etti.
Halbuki insanların tam emeklilik ücreti alabilmesi için Fransa’da 42 sene çalışması gerekiyor.
Başından beri Macron iktidarı hep şunu yapıyordu;
Büyük kapitalist işletmelere ve tekellere milyarlarca avroluk teşvik avantajları sunuyordu.
Bunuda halktan toplanan ve devlet hazinesine akan vergilerle yapıyordu. Sadece vergilerle de yetinmiyor, sosyal devletin sunduğu haklar olan APL leri kısıtlayarak, işsizlik ücreti sürelerin kısıtlayarak, başkaca sosyal hakları budayarak bu fonlarda birikenleri sermayenin hizmetine sunuyor.
Sağlık, eğitim, ulaşım, barınma hakkı olan sosyal konut gibi bir çok kamu hizmetlerini reform adı altında sermayenin hizmetine sunuyor.
Şimdide sosyal devlet uygulaması olarak elimizde kalan emeklilik hakkımıza göz dikmiş durumda.
Yeni bir saldırıyla bu emekli reformunu önümüze koymuştur.
Yılda 12 ila 20 milyar avroluk fon açığından bahsediyorlar.
Bunu da işçilerin iki yıllık emekli maaşını çalmak için sadece bir mazeret olarak gösterip halkı bir kez daha kandırabileceklerini düşünüyorlar.
Oysa, halka ve emekçilere gelince açık veren devlet, büyük şirketlere ve patronlara yılda 160 milyar muafiyet verebiliyor.
Hatta bu yıl ekonomik toparlanma için ek bir 50 milyarlık yardım pakedi daha ekledi.
Silahlanmaya ve askeri bütçeye 380 milyar gibi dev bir pay ayırabiliyorlar. Bu bütçeyi artırmak için yedi yıl boyunca her yıl 14 tane daha yeni harcama kalemi planladılar.
Büyük şirketlere teşvikler sunmak için milyarları akıtıyorlar ama asıl değeri üreten işçi ve emekçiye gelince her türlü yalan ve manipülasyondan geri durmuyorlar. Aslında eksik olan para değil, kasalar boş da boş değil.
Büyük tekeller bir yandan devlet teşvikleri diğer yandan emek sömürüsü üzerinden karlarını geçmiş yıllara oranla üçe dörde katladılar.
Örneğin 2022 de Total şirketi yaklaşık 20 milyar, Stellantis, (Peugeot Tekeli)yaklaşık 17 milyar kar yapmıştır.
Bu örnekleri daha da çoğaltabiliriz. Fransa’nın 40 büyük tekeli 2022 de toplamında 80 milyar kar yapmışlardır.
Enflasyonda da aynı durum söz konusu.
Hükümet, üreticilerin fiyatlarını artırmasını normal karşılıyor.
Enerji ve bazı hammaddelerin fiyatlarını yükselten Total’e ve diğer spekülatörlere ve savaş vurguncularına karşı parmağını bile kıpırdatmıyor. Ve işte yüzde 20, 30, hatta yüzde 50 artan gıda fiyatları ile karşı karşıyayız.
Ancak, işçiler fiyat artışlarını ücretlerinde artış talep ettiklerinde, hükümet ve işverenler aynı ağızdan konuşuyorlar.
Açıkça ücret artışlarının ekonomi için tehlikeli bir durum olduğu yalanına sarılıyorlar.
Emekçiler olarak haklarımıza sahip çıkmadığımız takdirde her geçen gün daha fazla yoksulaşacağız ve giderek daha fazla insan Restos du coer gibi yerlere başvuracak. milyarlarca doların bir kutupta birikmesine mahkum olurken, giderek daha fazla işçi Restos du coer gibi yerlere başvuracak.
Bu yüzden kazanabileceğimizin bilinciyle savaşmalı ve haklarımız için mücadele etmeliyiz.
Bu nedenle, yeni bir mücadele seferberliğine girmeliyiz ve vites yükseltmeliyiz.
“Üretimi durdurup ülkeyi bloke etmeliyiz”.
Bu mücadeleyi kazanmak için kazanmak için sadece demiryolu işçilerine veya rafineri işçilerine tek başına bel bağlayamayız. Gerçekten başarabilmek için özel sektörde de şartellerin inmesi gerekiyor.
Özellikle Peugeot, Renault gibi büyük tekerlerde .
Hükümeti köşeye sıkıştırmanın yolu özellikle stratejik sektörlerde üretimi süresiz durdurmaktan başka bir silahımız yok. Hayatı hergün yeniden yaratan ve üreten İşçi ve emekçilerin en önemli silahı olan grev ve direnişlerimiz sürecek.
Ancak bu kararlılıkla işçi ve emekçiler bir sonuç alabilir ve kazanımlar elde edebilir.
Kazanmak için herkesi harekete geçmeye, yaygın bir grev direnişlere katılmaya çağırıyoruz.
Evet, grevler, kitlesel gösteriler ve fabrika işgalleri şart.
Birlik ve kararlılıkla, yalnızca bu saldırıyı durdurmakla kalmayacağız, aynı zamanda sermayenin yeni saldırılarına da daha hazırlıklı bir şekilde geri püskürtebileceğiz
Öyleyse, 15 Mart çarşamba günü mümkün olduğu kadar çok daha fazla sayida işçi ve işletmeler greve katılmalı ve hükümet geri çekilene kadar devam etmeli.
Kolektif gücümüzün farkına varalım ve mücadeleye devam diyelim!
Cgt Punch fabrikası şube sekreteri
Cgt strasbourg yönetim kurulu üyesi
